Por qué eramos comunistas ?

A xeito de epitafio

Da miña morte non culpedes a ninguén, e por favor,
nada de comentarios. Ao defunto lle molestaban enormemente.
Madre, irmáns, camaradas, perdoádeme, non é este o método
( non llo aconsello a ninguén ), pero non teño máis saída.

Como se di:
O incidente está zanxado,
A barca do amor
Estrelouse contra a vida cotiá.

Estou en paz coa vida. Inútil recordar
dolores
desgrazas
e ofensas mutuas”

Vladímir Maiakovski

Sede felices, ( Moscova, 12 de abril de 1930 )*



* Atopei nun antiguo libro este escrito que no seu día copiara dun epitafío que me pareceu precioso. Sexa por Lilia Brik ou pola revolución, o desamor foi o motivo último da morte de Maiakovski.

Sempre paga a pena cruzar o Minho

Sempre é un gusto cruzar o Minho e achegarse a Portugal. Esta vez para asistir ao II FÓRUM ABRAÇAR GUINÉ, organizado pola Associaçao de Cooperaçao com a Guiné-Bissao, e comprobar como bule unha sociedade dinámica e activa.


Tamén sempre é un pracer poder dar unha conferencia en nome de AMARANTE en “portugués da Galiza” e comprobar que nos entenden os irmáns que falan “galego de Portugal”.

... e por suposto lembreime dos meninos cantores

De tertulia na cadea

Fai uns días convidado polo presidente de AGARESO, Juan De Sola, tiven a ocasión de asistir a un dos programas de Radio A 88.0 fm desde a cadea de A Lama.

Acompañounos a xornalista, Paula Bouza, e o fotoxornalista, Nacho Gómez, que onte publicaban esta reportaxe para o xornal El Pais.
http://www.elpais.com/articulo/Galicia/Radio/da/voz/presos/elpepiautgal/20100411elpgal_9/Tes/

Tiven varias experiencias de tertulias na radio pero ningunha como esta.

Por outra banda, a miña situación máis próxima a estar nunha cadea foi durante a década dos oitenta.

Unha vez nunha redada policial durante as manifestacións estudantís contra as taxas universitarias visitei por horas o calabozo da comisaria de Santiago de Compostela. Tamén naquela época nos levaron detidos a un grupo de alborotadores pola “feliz” idea de ir a boicotear a estrea no Salón Teatro da mesma cidade do filme Amanecer Rojo, un bódrio de clase B cuxo argumento era a resistencia heroica dun grupo de adolescentes diante da ocupación de Estados Unidos por parte das tropas soviéticas.

Ler máis...

Cantas vidas poden ocupar a vida dunha persoa ?

Fai anos pensaba que as persoas que viven varias vidas sustentaban esa situación sobre unha cimentación de mentiras e enganos. Era así porque esa era a percepción que tiña da vida en función da observación da realidade circundante.

Pensaba tamén que isto podía deberse, nalgúns casos, a un trastorno bipolar ou a unha enfermidade psicótica.

A miña condición de ateo, e por ende a non crenza noutras vidas previas ou por vir, sempre mantivo en min a curiosidade por saber como sería a vida desas persoas que levan vidas múltiples, con dúas ou máis familias, en distintas cidades e con diferentes compañeiros de traballo e amizades .

En épocas duras, de infelicidade, que tamén as houbo, tiña a fantasía de fuxir e comezar unha nova vida dende cero, cunha nova identidade, nun novo país e cunhas circunstancias vitais distintas.

Ler máis...