Primarias abertas na Marea

 Lilya-Brik PLYIMA20150325 0031 4

 Xoán Hermida

Vivimos tempos de sufrimento e de ilusión.

Tempos nos que unha parte importante da nosa poboación non ten posibilidades de chegar a fin de mes e esta a padecer as consecuencias das políticas de recortes e de austericidio, mentres que outro sector que pensou que o seu modelo ‘feliz’ de vida e consumo era irreversible observa como o seu soño queda enterrado baixo os cascallos do estoupido de diferentes burbullas especulativas.

Galicia, o noso país, estámolo perdendo, escapa das mans, sen que os nosos gobernantes atendan a chamadadun ecosistema que se esboroa, dunha mocidade que ten que saír do país para traballar en condicións de dignidade mínima ou duns sectores produtivos estratéxicos que van esmorecendo.

Ler máis...

En realidade sempre houbo un único proceso

Mareas

Xoán Hermida

O actual alcalde de Compostela, a súa vez unha das voces mais respectadas no ámbito do que poderíamos chamar esquerda nacional, Martiño Noriega, afirmaba, hai uns días, nunhas declaracións que non ‘nos podíamos permitir dous procesos de confluencia’.

Non creo que ninguén, a non ser que teña escuras intencións, poida estar en desacordo con Martiño Noriega na necesidade de que o espazo que hoxe representa política e socialmente o movemento de ruptura democrático deba concorrer unido, e non dividido en dúas candidaturas, aos próximos procesos electorais.

Non obstante, creo que nunca houbo máis que un único proceso.

Ler máis...

Retomar a senda das primaveras árabes

Libia 2

 

Xoán Hermida

A finais de 2010 unha combinación de múltiples elementos (erosión dos réximes postcoloniais nacidos en plena guerra fría, desequilibrios xeoestratéxicos provocados polas intervencións neocoloniais, incremento das desigualdades sociais á calor da crise económica, hartazgo de amplas capas sociais cara as súas elites corruptas, irrupción dunha nova xeración homologada globalmente nas redes sociais, …) deron lugar ao que se deu en chamar ‘primaveras árabes’.

Tratábase inicialmente de movementos democráticos e pacíficos dunha ampla alianza desde sectores progresistas laicos ata sectores musulmáns moderados (homologables ao que na Europa dos 60 fora a Democracia Cristián).

O movemento que empezou en Tunicia foise estendendo a outros países árabes do norte de África e da península Arábiga collendo co pé cambiado aos propios réximes e os seus aliados occidentais.

As revolucións Tunesina e Exipcia abríanse paso diante dunha rápida descomposición duns réximes esgotados e que xa non contaban co paraugas que ofrecía en tempo os equilibrios de forzas da guerra fría.

Ler máis...