A desaparición das deputacións non pode esperar

Carmela silva

 

Xoán Hermida

 

Estes días constitúense as deputacións de Pontevedra e A Coruña. Antes constituíronse as do interior de Galicia co espectáculo bochornoso do acontecido en Lugo, incluído.

Despois de gobernar conxuntamente os últimos oito anos, aínda non pasara 48 horas dunha rolda de prensa do anterior bipartito, o veto a Martínez Núñez conlevou outorgarlle a presidencia da deputación ao PP.

Tratase dun novo capitulo na longa e escura historia das deputacións, auténticos niños de clientelismo e xerme de máis de un caso de corrupción económica.

Pero de seguro que o que máis molesta a unha boa parte da poboación é a corrupción política, que fai que moita xente este farto da actitude hipócrita dos partidos da esquerda con respecto a estas institucións.

Ler máis...

A rebelión cívica comezou no 2011

rub

 

Xoán Hermida

Hai catro anos, un grupo de xente puxemos en marcha a Iniciativa BenComún á calor da rebelión cívica do 15M. Meses despois algún dos seus promotores impulsábamos Espazo Ecosocialista entendendo que era necesario formatear a música do cambio.

Outros novos partidos naceron nese mesmo proceso de ebulición: Equo, Compromiso, Anova, … e significativamente Podemos. Algúns teñen interpretado mellor e outros peor o momento constituínte (no local) e paradigmático (no global) que estamos a vivir. Mesmo algúns partidos da vella política como EU fixeron un esforzo por reactualizarse.

Aínda así, os partidos, tal como foron concibidos ata o de agora, teñen os seus días contados. Cada vez hai máis xente que non esta disposta a soportar disciplinas nin defensas corporativas, senón a construír os novos instrumentos de intervención política desde a participación individual e intransferible.

Espazo Ecosocialista foi pioneira en moitos elementos que hoxe están na axenda política: radicalidade democrática, soberanismo cívico, cooperación política, sustentabilidade social e ambiental, renda básica, economía do ben común, …

Paradoxalmente a presenza de Espazo non ten medrado afiliativamente ao ritmo que teñen medrado as súas ideas, aínda que neste período os que se miden tódolos días o tamaño, puideron comprobar, tamén, como día a día este foi minguando.

Ler máis...

De primarias e microgolpes de estado

democracia real

 

Xoán Hermida                             

"Todo o poder para os Soviets"

As primarias abertas á cidadanía non son só unha ferramenta máis da nova política, son a liña divisoria entre a esquerda corporativa a esquerda libre, son o núcleo central (o kernel) da nova democracia.

As primarias son ademais o conector que permitirá a esquerda construír unha hexemonía social, para posteriormente unha electoral, ao facilitar a relación respectuosa cos movementos sociais en tanto en canto sociedade autoorganizada e abrir a porta ás novas axendas fronte as axendas marcadas polo sistema (e seguidas pola esquerda corporativa).

Sen primarias non so seguirían os aparatos impoñendo os seus candidatos e candidatas senón que seria imposible incorporar as novas axendas a unha esquerda presa dos seus particulares dogmas e animada pola vocación supervivencial e non transformadora.

As primarias son unha ferramenta para democratizar a política. Pero para iso necesita de aprendizaxe, de cultura cooperativa, de buscar os consensos necesarios para que elección se faga en termos de proposta política e non de competición de egos. Tamén poñendo nun plano secundarios os intereses de parte. En suma de madurez democrática.

Ler máis...

A Marea que nunca existiu

mitin festa color

 

Xoán Hermida

A Marea Pontevedra foi a terceira marea en ser presentada tras Marea Atlántica e Ourense en Común. A nova pasou desapercibida para un bo número de medios.

A Marea Pontevedra acubillou no seu seo toda a esquerda democrática rupturista (Anova, EU, Espazo Ecosocialista e Podemos). Algunha referencia houbo pero case ninguén se enterou agás polos medios propios da Marea.

A Marea Pontevedra sumou a activistas dos nosos pequenos ‘gamonais’ que nos habitan e dos movementos sociais máis atrevidos da cidade. De isto ninguén se tería percatado senón fora polos propios medios da Marea.

A Marea Pontevedra estivo respaldada por Manuel Moldes, Xosé Fortes, Cesar Portela, Salome Álvarez, Laia Ortiz, Ada Colau,… e despois por un grupo de 35 lideres sociais do máis relevante da cidade. Fora de Pontevedra estas referencias quedaron ao marxe da información política.

Ler máis...

A esquerda é o único construtor que tropeza dúas veces coa mesma pedra

Mafalda 2

Xoán Hermida

Coa caída do muro de Berlín, data simbólica do inicio da globalización, agudizouse a crise na que xa estaba inmersa a esquerda, tanto a de cultura socialdemócrata como a de cultura comunista, desactivándoa como alternativa.

A desaparición nas nosas sociedades, froito do desenvolvemento tecnolóxico e o proceso de deslocalización, da concentración en grandes centros de traballo de miles de traballadores volatiliza a súa conciencia de clase e dificulta a súa organización sindical.

A sociedade post-fordista (e da información en rede) ten construído unha estrutura de clases moito máis ecléctica, cunhas necesidades vitais novas condicionadas pola sociedade de consumo por unha banda e de novas demandas no campo psicoafectivo de outra, e cuns niveis de transversalidade máis forte.

Esta nova estrutura, non significa que se invalide a contenda política entre clases e sectores senón que a mesma pasa a ter un maior grado de complexidade e un formateo diferente.

A realidade de monopolio económico por parte das grandes corporacións, a degradación das condicións de vida de sectores da pequena burguesía ou de empobrecemento masivo nos países do Sur ou nas periferias do Norte teñen construído un espazo para a coincidencia de intereses de amplos sectores sociais antes imposible (“somos o 99% fronte ao 1%”).

Ler máis...