A quen corresponda
- Detalles
- Publicado o Venres, 03 Novembro 2017 20:18
No ano 2011 moitas activistas sociais, algúns mesmo que noutra etapa participaramos en partidos e estabamos desencantados, reincorporándonos á política coa ilusión dun tempo novo que se abría na dignidade das prazas.
Creamos interfaces novos, distintos como diversa era a visión que tiñamos do mundo e do noso país, construímos o primeiro espazo de colaboración transversal no nacional e no social con AGE, observamos con impotencia como esa experiencia fracasaba pero aprendimos e puxemos en marcha candidaturas de unidade popular gañadoras e cidadáns. Despois vimos como os aparatos dos partidos que miraran con desconfianza esas Mareas se apropiaban do patrimonio simbólico das mesmas. A pesar diso votamos a En Marea por responsabilidade nunhas xerais decisivas e puxémonos a construír Mareas en Común para trasladar ao nacional os nosos modelos locais. Faltounos tempo e transacionamos a refundación dunha En Marea que asumía a interpretación teórica das Mareas a cambio de ceder nunha marca xa coñecida e duns mecanismos non de todo participados.
Intelixencia para defender a alegria
- Detalles
- Publicado o Venres, 29 Setembro 2017 01:56
INTELIXENCIA PARA DEFENDER A ALEGRIA. Levábamos tanto tempo anunciando, as veces coa incredulidade da maioría, que estabamos diante dun episodio de cambio constituínte, que cando este entrou na súa fase máis disrruptiva é normal que se instale unha certa sensación de vertixe.
Ben é certo que existe unha bipolarización social non desexable, ben é certo que se ten asentado no debate político unha dinámica perversa de confrontación innecesaria, ben é certo que a capacidade de análise non é a que cabía esperar. En todo caso as dúas primeiras características soamente son explicables na lóxica da fase da contenda na que estamos e as limitacións analíticas teñen que ver coa dinámica de superficialidade e dogmatismo xa habitual na esquerda.
Cando en xaneiro de 2012 saltaba polos aires o contenedor que durante dúas décadas viñera acubillando á esquerda galega, algúns dixemos que estábamos diante dunha crise non só metodolóxica senón, fundamentalmente, epistemolóxica e ontolóxica.
Sacristan re-visitado
- Detalles
- Publicado o Martes, 06 Marzo 2012 22:56
“Quen de verdade ten a palabra son os movementos potencialmente transformadores, desde as franxas revolucionarias do movemento obreiro tradicional ata as novas comunidades amigas da Terra. Só cando unhas e outras coincidan nunha nova alianza se abrirase unha perspectiva esperanzadora. Namentres, intentaremos entender o que pasa e aplanar o camiño, polo menos o que hai que percorrer coa cabeza.”
Carta da redacción Mientras Tanto, n.º 1 (1979)
As dinámicas nas que nos vemos inmersos fan que sexa moi necesario e recomendable abandonar alúmenos durante 48 horas o activismo frenético e facer un oco para a reflexión e o pensamento. Que pracer para as neuronas poder mergullarse unha fin de semana con INTEGRAL SACRISTAN.
Un luxo repleto de textos e entrevistas arredor do maior filósofo español despois de Ortega y Gasset, que me confirma no meu perfil italianista no social que se complementa co perfil necesariamente afrancesado no republicano.
Varias notas críticas que vos deixo:
1. A ética como elemento central do pensamento filosófico e da intervención política. Os filósofos que so interpretan o mundo, tal como denunciaba Marx, non son do noso interese. Canto se necesita dos filósofos ao fronte das direccións dos partidos para que a proposta táctica necesaria do día a día non someta á estratexia ‘utopista’. Os pensadores activos nas executivas dos partidos a principios do século XX desapareceron das mesmas a finais do século pasado, agora que estamos nunha etapa de reconstrución é necesario que volvan ao fronte da mesma.
Empatía e responsabilidade ética
- Detalles
- Publicado o Xoves, 19 Mai 2011 17:25
Recibimos información doutros seres e debemos responder a esas demandas.
Si as demandas son positivas como o son un sorriso amable, unha voz cálida, uns ollos enigmáticos ou un xesto cálido a non resposta converteríanos nun seres insensibles.
Se as demandas son negativas como un berro esixindo xustiza, unha mirada triste diante dun desastre medioambiental, unha suplica nas sombras ou unha pena interior a non resposta convértenos nuns seres cínicos.
As emocións son corpóreas, polo tanto innatas non é necesario educalas, cultivalas, racionalizalas ... basta con non castralas.
Oda aos miserables (e 2)
- Detalles
- Publicado o Mércores, 24 Novembro 2010 16:53
Oda aos miserables ou como facer un achegamento
psicolóxico á militancia política e social
Apartado analítico
Máis dunha vez teño discutido con algúns ‘irmáns de nación’ ou ‘camaradas de esperanzas’ sobre se é no caracter comunista onde hai que buscar os elementos distorsionadores que fan da UPG o problema do BNG ou do PCE o problema de IU.
Obviamente son plenamente consciente de que o modelo stalinista, entendido este como a deturpación das ideas marxianas e mesmo leninianas, ten moito que ver coa idea da vangarda ou do sentido dogmático dos procesos sociais e políticos, pero sempre acabo negando a maior.
Desde o meu punto de vista estas organizacións se comportan así por unha cuestión ‘corporativa’, pois non deixan de ser a estrutura profesional e funcionarial a soldo que teñen a capacidade real de control do conxunto do proxecto e ademais teñen un interese persoal polo seu control practico, máis aló da escusa ideolóxica que se plantexe en cada momento.