A esquerda portuguesa, a esquerda española e a pandemia
- Detalles
- Creado o Luns, 07 Setembro 2020 22:07
Xoán Hermida
Se Portugal tivera a mesma poboación que España, e cos datos a inicios de setembro e en pleno ‘rebote’ epidemiolóxico, estaría arredor dos 280.000 positivos de Covid19, moi lonxe dos máis de 500.000 que xa computa o ministerio de saúde español (practicamente a metade). Na mortalidade a diferenza aínda sería maior: arredor de 9.000 mortos, en lugar dos preto de 30.000 (tres veces menos). A taxa de mortalidade sobre afectados ronda no país veciño o 3%, namentres que en España é próximo ao 6%. Cabe facer unha observación importante que teño comentado en anteriores artigos: a taxa de mortalidade hoxe esta moi por debaixo do 1% e soamente si se mantén no computo xeral neses niveis altos é porque a taxa durante marzo e abril chegou a se arredor e, mesmo, a superar o 10%. Nalgún momento saberemos si ese nivel de mortalidade, que a fin e ao cabo foi a que xerou a alarma social existente e fixo tomar medidas drásticas, debeuse a un abandono dos nosos vellos ou a incorporación das estatísticas da gripe no computo, ou as dúas. En todo caso esa necesidade de información transparente segue pendente.
Portugal e España son países con características ambientais, sociais, culturais e sanitarias similares.
Do estado de alarma ao estado de pánico
- Detalles
- Creado o Domingo, 23 Agosto 2020 10:35
Xoán Hermida
Desde o inicio da crise, provocada coa aparición do Covid19, a actitude da práctica totalidade dos medios de comunicación ten sido a mesma, e aquí da igual que foran pro ou antigobernamentais, tiveran a súa liña editorial máis escorada á esquerda ou máis á dereita, porque case ningún se sae do guión establecido.
Instalouse unha especie de pensamento único amparando no redescubrimento do ‘método científico’, convertido este nunha nova relixión. Leras o xornal xeneralista que leras creías estar pasando as páxinas do New England Journal of Medicine. Mesmo os xornais deportivos parecían ter fichado á redacción do American Journal Of Preventative Medicine.
Nunca houbo tanto divulgador científico, que te advertía o que se podía ou non cuestionar, disposto a converter a calquera persoa crítica, aínda que esta estivera avalada por unha traxectoria profesional e investigadora incuestionable, en meros ‘negacionistas’.
O obxectivo, procurado ou non, ten sido crear un estado de terror nunha parte maioritaria da poboación que, unha vez fanatizada na nova relixión, esixira por parte das autoridades medidas ‘preventivas’ máis aló do razoable e mesmo a prohibición das opinións discordantes, por ‘perigosas’ para as mentes. Hai meses nun artigo publicado en Público xa alertaba do perigoso da infantilización da poboación. Unha sociedade menor de idade non ten capacidade de discernimento e outros o teñen que decidir por eles, e para iso xa están os novos sacerdotes.
Ademais os gobernos, central e autonómicos, se teñen deixado arrastrar por ese ambiente de ‘más madera’ para tapar o escándalo das residencias de maiores.
Canto a nós mesmos
- Detalles
- Creado o Venres, 02 Agosto 2019 18:05
Xoán Hermida
Existe unha sensación clara e rotunda no electorado da esquerda de frustración. A marxe de dita sensación, moitas veces alimentada interesadamente por parte dalgúns medios e creadores de opinión, o certo é que tal como se viña desenvolvendo a evolución política das novas forzas (nomeadamente Podemos) desde o 2016 non era moi difícil imaxinar un desenlace como o que aconteceu o pasado 25 de xullo.
Non se trata agora de afondar nas múltiples causas, de índole variado, que actuaron desde o primeiro momento para que pasara o que pasou. Dalgunhas delas xa teño (e outros teñen) escrito con profusión. A idea central sería que as forzas encargadas de poñerlle letra á música do cambio (15M) non so interpretaron mal a partitura senón que non tiñan interese algún na mesma. Ao final este ciclo alcista das forzas alternativas pechase do mesmo xeito que o anterior (a finais dos 90) cunha esquerda radical repregándose sobre si mesma, desempoando o máis rancio doutrinarismo e illándose social e politicamente.
Desandar todo o camiño para coller a senda verde
- Detalles
- Creado o Domingo, 02 Xuño 2019 18:00
Xoán Hermida
Un dos mitos sobre os que se asenta a realidade de Podemos, o outro que é a expresión partidaria do 15M, é que nunca unha forza fóra da dicotomía conservadores-socialdemócratas fora quen de ter unha proxección electoral tan forte no contexto europeo. A realidade é que o PCI e o PSUC ao inicio dos 80, o BNG a finais da década dos 90, Syriza en Grecia hai cinco anos ou actualmente varias forzas verdes amosan que as 'excepcionalidades' son máis frecuentes do que parece.
Todas estas experiencias teñen en común ter sido capaces, en diferentes momentos e contextos, de ir máis alá do seu espazo ideolóxico para abordar iso que os clásicos definían como proxecto nacional de clase, transcendendo aos intereses corporativos de orixe e formularse con niveis de transversalidade electoral amplos.